Grijs goud

Feit: Een zeer ruime meerderheid van de tachtigplussers woont nog thuis, zonder enige vorm van hulp. En toch is er dat hardnekkige beeld van figuren die met een wandelstok de duiven voeren. Achterhaald, en we kunnen hier kansen pakken!
We kennen (al dan niet via via) allemaal wel een tachtiger die nog twee keer per week naar de sportschool gaat. Er zijn opa’s die videobellen met hun kleinkinderen. Er zijn oma’s die TikTok hebben ontdekt en daar geld mee verdienen! Gran-fluencers, worden ze genoemd. Ervaringsdeskundigen die op sociale media laten zien hoe je een perfect gazon krijgt, hoe je een biefstuk precies goed bakt, hoe je er zonder het gebruik van plastic twintig jaar jonger uit kunt zien of hoe je zonder stress door het leven gaat.
Ouderdom moeten we zien als promotie! Je hebt het junior-zijn overleefd, de tropenjaren en de midlifecrisis doorstaan, en nu word je Hoofd Samenleving. Je ziet hoe de jongere generatie aanmoddert, terwijl jij allang weet hoe je om moet gaan met een gezin, werk en relaties. Onbetaalbare kennis en ervaring, maar we laten ze onbenut. Zonde! 

Waarom worden ouderen niet benaderd voor vrijwilligerswerk en adviesfuncties? Waarom zetten we hen niet in als mentoren, als coaches, als sparringpartners? De belangrijkste vraag: wíllen deze mensen hun talenten, kennis en ervaring nog actief delen? Ik denk het wel. Ertoe doen is voor veel mensen een soort brandstof.

Natuurlijk moet je een flinke dosis geluk hebben en er wat voor doen om op deze manier oud te worden. Die fitte, actieve ouderen zijn niet zomaar zo geworden. Ze hebben geïnvesteerd in hun gezondheid, hun sociale leven, hun nieuwsgierigheid. Ze zijn blijven leren, blijven bewegen, blijven meedoen.  
Oud worden overkomt je, maar hóé je oud wordt, daar heb je een vinger in de pap. En wat je met je kennis en ervaring doet is een keuze. Het wordt tijd dat we allemaal anders gaan denken en deze groep gaan zien als waardevolle krachten wanneer er wijsheid of extra handen nodig zijn!

Ga terug naar columns.