Hangouderen

Daar zitten ze. Thuis op de bank, schoenen uit en afstandsbediening in de hand. Eindelijk met pensioen, kinderen de deur uit dus relaxen. Het probleem? Wat begint als een welverdiende pauze, wordt voor sommigen een levenslange ‘hangouderenstatus’. Minimaal bewegen wordt normaal en tja; rust roest.
Zelf zien de mensen waar het om gaat dat soms anders. Of eigenlijk: ze zien het niet. Zij, die hun kinderen vroeger zonder blikken of blozen in de regen 15 kilometer naar school lieten fietsen, en daarna trots vertelden dat ze zelf 20 kilometer moesten lopen mét tegenwind, zijn tegenwoordig de koning(in) van het zitten. ‘Bewegen is goed voor je!’, riepen ze vroeger tegen hun kinderen. Maar nu zelf dagelijks een wandeling maken? Of de trap nemen in plaats van de lift? Niks ervan. En dat terwijl bewegen zó belangrijk is als je prettig ouder wil worden.
Voor de duidelijkheid: die ene keer per week op de e-bike naar een café is niet voldoende, Gerrit.

Plotseling ontstaat die moeilijke situatie waarin de rollen omdraaien. De kinderen gaan tekeer alsof ze personal trainers zijn. “Mam, ga eens zwemmen.” Of: “Pap, wándel dan naar de winkel!” En dat wordt – begrijpelijk - niet altijd gewaardeerd. 

Maar het punt is dat de ouders niet zien wat hun kinderen wél zien. Namelijk dat zitten verandert in stramheid, stramheid in valpartijen, en valpartijen in problemen. 
Er ontstaat irritatie en boosheid. Want soms is hulp véél minder nodig als je fit en actief blijft! Gebruik je de benenwagen alleen nog van keuken naar bank, dan ga je snel achteruit. Vanaf je 40e al, en vaak nog eerder, begreep ik van experts. Eerlijk? Ik kreeg ook enige stress van die boodschap. Bijkomend voordeel van werken voor WOWW: ik doe dus opeens aan sport! Wie doet er mee?

Ga terug naar columns.