Het vest

Onlangs organiseerde WOWW een avond voor inwoners die dit jaar 60 jaar  worden. Het werd een gezellige en succesvolle avond met gesprekken over jong blijven, mantelzorg en de toekomst. Ik sprak een aantal (bijna) zestigers. Bloednieuwsgierig was ik. Want ik kom nu in het tijdperk dat mensen om mij heen 50 worden. Dat vind ik al een ding, maar 60 is wel next level. Ik hóór jullie denken: ‘je mag het maar worden’! Maar toch. Het betekent dat je leven gaat klinken als geschiedenisles. Alles wat je doet of zegt, krijgt een laagje nostalgie en het wordt...suffer?  Ik vond deze avond de ideale mogelijkheid om mijn ‘angstbeeld’ te testen. 

Mijn vrees begint al bij het feestje. Geen uitbundige dansvloeren met cocktails en daarna shoarma. Nee, je 60e wordt gevierd met een high tea. Met mini-quiches, want jij bent tegenwoordig van de fijne smaken. Je krijgt speeches waarin de woorden “onvervangbaar” en “rots in de branding” voorbijkomen. Ook je lijf doet gezellig mee in het ouder worden. Toen je 50 werd, irriteerde je je aan de leesbrillen die in huis rondslingerden. Die krijgen gezelschap van zooltjes en pillendoosjes. 
 

De garderobe, ook zoiets. Die verandert héél subtiel. Je hebt opeens een “fijn vest”: met zakken voor je bril, sleutels en een rol pepermunt. En de gesprekken, die promoveren naar een minder sexy afdeling. Het gaat over pensioenregelingen, tuinieren en fietsroutes. Dit dacht ik.

Maar weet je wat het mooie is aan 60 worden? En dat hoorde ik van iedereen: je bereikt de jaren waarin je jezelf vaker op 1 zet. Je maakt jezelf minder druk dan vroeger. Daarbovenop gaan mensen reizen, uit eten, doen (vrijwilligers)werk en hebben gesprekken over meer dan de tuin en de e-bike. Zooltjes en pillendoosjes? Nee joh, er wordt aan de gezondheid gewerkt. Twee keer per week naar de sportschool en thuis nog yoga! De conclusie na mijn gesprekken: voor velen is 60 ‘het nieuwe 50’. Mét leesbril, beweging, oppassen en gezellige borrels. En zonder fijn vest. 

Ga terug naar columns.