Kritische noot

Mensen met een mening, ik hou ervan. Een kritische mening over míjn werk deel ik dan ook graag. “Ik denk dat in jullie communicatie soms wordt uitgegaan van het gegeven dat iedereen alles nog kan. Maar je lijf wordt wel ouder hè. Je krijgt kwalen. Parkinson, Alzheimer, ziektes of beperkingen; ik zie het steeds meer om me heen.” Ja, daar sta je dan met je goeie gedrag. 

De ik-persoon die ik citeer, dat was Luc. Ik mocht bij hem in Esch op de koffie. Het werd een gesprek over ouder worden, het eeuwige leven en prachtige lessen. 
Toen ik wegreed dacht ik na. Zijn mijn verwachtingen van 65+ te rooskleurig? Als ik een column schrijf, houd ik dan genoeg rekening met mensen die een beperking of ziekte hebben? Natuurlijk plaats ik weleens een disclaimer in een column. Dan voeg ik een zinnetje toe zoals: ‘als je daartoe nog in staat bent.’ En toch ga ik mijn activerende communicatie niet aanpassen. Ik zal uitleggen waarom.

Ik hoop dat de mensen die wél gezond zijn, die wél veel of alles kunnen, zich voelen aangesproken en in de actiestand komen - als ze dat nog niet hebben gedaan. Dat ze zich bewust worden van het enorme belang van fit blijven en sociaal actief worden. Dat ze preventief aan de slag gaan. Dat ze met goeie keuzes en een dosis geluk de vergrijzing aankunnen. Want hoe minder mensen hulpbehoevend worden, hoe meer ruimte er is voor mensen die zorg hard nodig hebben. Daarnaast hoop ik dat de mensen waar Luc het over had, mensen die niet alles of minder kunnen, om hulp durven vragen. Want er is helaas soms te weinig zorg voor wat nodig is. En dat iedereen goed om zich heen blijft kijken of ze anderen hulp kunnen aanbieden.

Wat Luc en mij aansprak is de voorzorgcirkel. De buurtapp ‘de luxe’. En dan doe ik het nog tekort. Ik schreef er al een column over. In een tijd waarin we elkaar nodig hebben, gezond of niet, is dit een supermooie oplossing. Daar waren we het dan wel over eens …

Ga terug naar columns.